Alweer het tigste jaar dat we deelnamen aan het stratenvolleybaltoernooi in Uithuizermeeden.

Vorig jaar, zoals we allemaal nog weten, is het contract met coach "Vincent" Witteveen verlengd. Na aflevering 2004 kunnen we zeggen: we hadden een plank voor de kop. We mochten ons in de handen knijpen met zo'n fijne en betrokken coach. Het deelnemende team heette Oldenzijl 2. Dit was een tactische zet van de coach (hoe sterk was Oldenzijl 1 dan wel?), maar ook sloeg het op het jeugdige karakter van de ploeg (of waren we eigenlijk de veteranen?).
We begonnen op de eerste speeldag met het praten over koetjes en kalfjes in de kantine, logisch want de coach had een opstandige computer, dus het team sloeg aan het muiten. De eerste vier wedstrijden verliepen uitstekend, 6 ½ punt van de te behalen 8, dus niet slecht. Wat zal ik er over zeggen: wie de bal kaatst kan hem terug verwachten, er was wat oog om oog, een enkele andere wang die werd toegekeerd, tand om tand, wat planken voor de koppen, zelfs een hand in eigen (of was het andermans) boezem. Het gemor in het publiek maakte duidelijk dat wij als hoge bomen, veel wind vingen (de lengte van de mannelijke deelnemers had hier vast ook iets mee te maken).

Toen het kaartenhuis langzaam in elkaar stortte; één gek maakt honderd (Fries spreekwoord); of voor de niet Friezen: toen er een schaap over de dam was, of voor iedereen die het nog niet snapt: toen we langzamerhand allemaal de slappe lach kregen, was het afgelopen. Het bleek dat we ons rijk hadden gerekend, we waren uit het nest gevlogen voor wij slagpennen hadden.

Volgend jaar zijn we ouder en wijzer, Gijsje mag over 4 jaar meedoen, Maartje over 6, we houden hoop, stille hoop, we waren zo dichtbij, zo dichtbij………. maar een half puntje…….